خواب شمع

 سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

·        خاموش وار آمد

·        همچون نسیم صبح، سبکپای و بی شتاب

·        تابید

·        در ظلمت و سکوت، به ویرانه های شب

·        مانند روشنایی معصوم ماهتاب

·        چه مهربان به زمزمه جاری شد

·        چون چشمه ی فروتن دره

·        تا خاک تشنه را برساند کفی ز آب

·        او شعر می سرود

·        اندک و کوتاه

·        گویا دمی و آه

·        اما

·        گلبانگ او پیام به فردا بود

·        کز درد برکشید در این خانه خراب

·        شب زنده دار شمع

·        که اینک

·        یادی ز شعله بود، گرمی دود آلود

·        در گرگ و میش صبح
بالی کشید یک دم و آرام شد

·        به خواب.

 

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری