۱۳۹۲ شهریور ۲۵, دوشنبه

نه، او نمرده است



نیما یوشیج 
(13 بهمن 1320)    تذکر: 
به دلیل اینکه قسمتی از آثار نیما ـ به دلیل پارگی یا فرسودگی کاغذ دست نوشته های او ـ  ناخوانا بودند، 
این شعر به صورت خلاصه شده و با حذف قسمت های ناخوانا منتشر می شود. 
برگرفته از سایت فرهنگی و هنری 
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
با سپاس از حمایت مسعود دلیجانی

·        نه، او نمرده است! 
·        دو سال از نبود غم انگیز او گذشت
·         
·        روی مزار او 
·        دو بار، برگ های خزان  ریخته شدند 
·        سه سایه ی شکسته ی گریان 
·        بر شاخه های سایه ی دیگر 
·        آویخته شدند. 
·         
·        آن  روز ـ باز ـ  مثل دگر روزها دمید 
·        در  روشن افق 
·        یک جغد ـ  بی ثبات ـ از آن جایگه پرید، 
·        تا یک غروب غمگین، بالای آن مزار 
·        غمناک تر نشیند. 
·         
·        دو سال ـ مثل آن دو روز ـ  از غمش گذشت 
·        روز سفید آمد از نو به سیر و گشت 
·        بر ساحت جبین جوانی 
·        خط  دگر نوشت 
·        مانند اینکه آنکه تو دانی نمرده است 
·         
·        هر کس به یادش آید، گوید:
·        «دو سال رفت و لیک، ارانی نمرده است!
·         
·        نه، او نمرده است.
·        او از نهان خانه ی وجود
·        بر پای خاسته است.
·         
·        او از برای زندگی ما 
·        ـ تا بهره ورتر آییم ـ
·         دارد هنوز هم سخنی گرم می کند
·         
·        این تیره خوی ـ سنگدلان را 
·        دارد به حرف های مردمی ئی نرم می کند.» 
·         
·        دو سال شمع زندگی اش را، به روشنی 
·        مردم ندید،  لیک 
·        بس شمع های دیگر،  روشن شدند از او 
·        بس فکرهای گلخن،  گلشن شدند از او. 

·        (فکرهای گلخن: افکار زباله واره، خس و خاشاک واره)
  
·        مانند آنکه همین آرزوش بود 
·        پرّید از برابر زندان 
·        مرغ شکسته پر که همه رنج و جوش بود
 
·        تا روی بام دیگر، آید ـ ز نو ـ  فرود 
·        ز آنجا به رنگ دیگر با ما کند سخن


·        دوسال شد که آن پرنده ي پُر نور
·        مانند یک دقیقه ي لذت که بگذرد،
·        ـ مثل چراغ روشنی از دور ـ
·        بگذشته است، لیک    
·        اذهان مردمان را
·         دارد به شیوه های دگر روشن

·        او در میان تیره ی این خاک های سرد 
·        ـ هر چند منزوی ـ 
·        کرده است در درون بسی دل، کنون مقر.           

·        نه، او نمرده است:
·        زیرا کسی که دلی زنده می کند،
·        هرگز بر او نیابد بد روی ـ مرگ، دست 

·        بر این مزار، بیهده بنشسته است، جغد 
·         اشک سه سایه، بی سبب اینجا ست بر گذر.

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر