نماز بر سجاده سبز

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

·       صبح شسته،  رفته بود و جاده

·       دره های نیم خفته را

·       روی دوش می کشید

·       تا بلند آبی افق

·       ابرها گشوده بادبان

·       پشت سر نهاده آشیان کوه

·       پر کشان

·       مقصد گریزشان جزیره پریده رنگ ماه

·       بحر

·       فرش نیل تاب

·       با لبی نهان و پچ پچی به جان

·       مرغ ها به جانش اوفتاده در چرا

·       سبز سبز

·       خاک و آسمان

·       ضربه تبر شنیده می شد از نهفت بیشه زار

·       باد

·       گاهواره بسته بر کبوده ها

·       می دوید خوش خوشک، سبک ز روی شاخه ها

·       آن زمان که آفتاب

·       تیغ می کشید

·       تا کلاه برق پوش قله را به سوی دره کج کند

·       من شکوه این سپیده را

·       با سرود نامت ای ستوده، می شکافتم

·       روی واژه های شبنم شبانه

·       می شتافتم

پایان