بر این كتيبه

اندوها كلمات من، كه در خون حلق آويز مي شوند!

 

جلال سرفراز

(آذر 67)

25 سال بر فاجعه ملی ـ کشتار زندانیان سیاسی ـ گذشت.

گفتند:

«خانه تکانی می کنیم»

و «خانه» را از عاشقان آزادی و برابری روبیدند.

انگار همین دیروز بود!

انگار همین امروز است!

·       خدا را، خدا را مرگ،

·       كه يكباره بر همه ی درها کوفت!

·       خدا را، خدا را شاعران عصر من

·       كه مرثيه سرايانند!

·       نام ها رويينه اند و بس.

·       تنها نام ها رويينه اند و بس .

·       رويينه تنان را هميشه چشمي يا پاشنه اي رويينه نيست

·       و مرگ را از درگاه ايشان ،

·       اگرچه از سرِ ترديد درنگي، اما بازگشتي نبوده است.

·       آي «آدمي خوار»  متفرعن! ابديت گرسنه!

·       تقدير ما بود اين شقه پيكرهاي آويخته بر دروازه ی سنگستان،

·       يا تدبير تو بود؟

·       ما را كه آيين مان بهشت خردمايگان بود،

·       اندوها همزادان مان در توفان، كه واعظان دروغزن بودند!

·       ما را كه شانه هامان را پهلو با ستارگان بود

·       اندوها پاهامان،

·       كه خوراك موريانگان شد!

·       اندوها، فرزندان من، كه بر فرش خون مي گذرند .

·       اندوها ياران من،

·       گل بر دهان و خنجر بر پهلو از عشق سخن مي گويند.

·       اندوها همسران، كه باز نمي گردند.

·       اندوها مادران، كه پشت شيشه هاي گرد گرفته

·       به گذرگاه بي عابر مي نگرند!

·       اندوها كلمات من، كه در خون حلق آويز مي شوند!

·        

·       ما بر گذشتگان نوشتيم و آيندگان بر ما خواهند نوشت،

·       که برپا دارندگان آتش

·       و سرایندگان گل سرخ را چشمان برفي سزا نبود.

پایان