دختران بعد از «انقلاب» (1)

 شعری از هما وثوقی 

سرچشمه:

نوید نو

با ویرایشی از

تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·       به دنیا که قدم گذاشتیم جنگ بود،

·       پدر ها در جبهه ها با مرگ می جنگیدند

·       مادر ها در خانه ها با زندگی.

      

·       گوش های ما نت های آژیر خطر را خوب می شناخت 

·       و ما با همین موسیقی توی کوچه ها لی لی می رقصیدیم

       

·       مادران مان به جای ایستادن در پای آینه

·       در صف های گوشت و برنج کوپنی می ایستادند

      

·       و آغوش شان به جای عطرهای فرانسوی

·       بوی غذای گرم می داد

       

·       و سینه و باسن شان را 

·       حاملگی های چهار و پنج و شش باره ، پروتز می کرد.

      

·       سرخی لب های مادران مان را «حرمت خون شهدا» سپید می کرد

·       و سپیدی تن شان را

·       سیاهی چادر ها پنهان.

      

·       به دنیا که قدم گذاشتیم، «سیاه »،‌‌ رنگ زنانگی بود

·       و «زشت»، وصف زنانگی

·       و «اشک»، تبلور زنانگی

        

·       ما با صدای آهنگران، اولین قدم های موزون زندگی مان را

·       مردانه برداشتیم

·       و در فشار مقنعه های چانه دار، اولین کلمات مان را «مردانه»   ادا کردیم

·       در صبحگاه های مدرسه هر روز با دستور «از جلو نظام» مردانه ایستادیم 

·       و با شعار «‌مرگ بر...»، مردانه فریاد زدیم

     

·       در انشاهای مدرسه 

·       قرار بود همه مان دکتر و مهندس و معلم شویم، تا به جامعه خدمت کنیم

·       اما قرار نبود، همسر باشیم، مادر باشیم و به خانواده هم خدمت کنیم

    

·       ما با حنا در مزرعه کار کردیم و زحمت کشیدن را آموختیم

·       با آنت برای خواهر و برادر کوچکترمان مادری کردیم

·       با زنان کوچکی که مثل خیلی از ما پدرشان به جنگ رفته بود، 

·       برای سیر کردن شکم مان کار کردیم

·       با پروین از بی خانمانی تا با خانمانی کوچ کردیم

·       ما دختران کار بودیم.

      

·       ما دختران عروسک های گمشده در زیر آوار خانه های موشکخورده ایم

·       ما دختران گوش های تشنه برای «دوستت دارمهای پدر به مادر»  ایم

·       ما دختران چشمان تشنه برای دیدن بوسه های پدر روی لب، نه،  روی گونه های مادر ایم 

·       ما دختران دخترکی های ممنوعه ایم.

   

·       ما همان دخترانی هستیم که به پر پشتی موهای پشت لب مان بالیدیم و مهر «نجابت»  و «عفت» خوردیم

·       ما همان دخترانی هستیم که برای ابروهای نامرتب و اصلاح نشده مان، «محبوب» و «‌معصوم» شناخته شدیم و در انضباط بیست گرفتیم

     

·       ما دختران «جوجه اردک زشت» ایم ، که تا شب عروسی برای زیبا شدن صبر کردیم!

·       ما همان دخترانی هستیم که همیشه برای «مردانه حرف زدن»، «مردانه راه رفتن» و « مردانه کار کردن مان» آفرین گرفتیم

·       و با اینهمه مردانگی، از آتش جهنم گریختیم!

ادامه دارد