شیهه

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین) 

·        حیات من علفزاری است

·        که من چون اسب کولی ـ مست و بی سامان ـ

·        به باد افکنده یال و سم به سنگ و صخره ها کوبان

·        چرا یک سو نهاده، می دوم بر آن

·        شتابان می گریزم، می گریزم، روز و شب از آن.

·        مرا پاسخ

·         بگویید، ای کمند اندازهای چابک گستاخ:

·        دگر این گردن سرکش، کسی را بر سر شوقی نمی آرد؟

·        و یا آن ریسمان مهر پوسیده است و تابی بر نمی دارد؟

پایان