۱۳۹۱ اسفند ۲۳, چهارشنبه

تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (9)

پیشکش به مهری

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·        در انتهای دشت
·        بحر سپیده دم
·        موجی ز نور بر افق تیره می کشد
·        نجوا کنان
·        حکیم می اندیشد:

·        «بر دفتری چنان
·        جنگیده ام بسی
·        نه به شمشیر
·        با قلم

·        هر واژه ای براده ی جان بود
·        جان سوده ام به کار
·        گفتم، هر آنچه بود، با خرد روز سازگار

·        بدرود تلخ من!

·        با تهمتن به چاه
·        پایان یکه خواهی و پیروز پروری
·        بدرود با هزاره افسانه وار بود.

·        پایان ناگزیر

·        سرآغاز

·        بر دفتر گشوده ی این روزگار بود.»

·        با اندکی درنگ،
·        رو می کند حکیم به سهراب
·        سر می دهد صدا:

·        «اینک دمی ز پنجره صبحدم ببین

·        بر بحر

·        آنچه را که روان است

·        آن جاودان سفینه که سرگردان
·        با بار مهره های امانت
·        بگشاده بادبان
·        بر روی آب های جهان است


·        گر نیک، اگر که بد

·        گر دلشکن، اگر که دل آرا ست،
·        گهواره شما، پیشینه شما

·        غمنامه و سرود و ستمنامه شما
·        زرنامه خرد، عطش داد، عطر عشق
·        شهنامه شما و نسبنامه شما ست!

·        خوش سیر می کند
·        بر شهرهای دیده و دل های بی شمار
·        باشد که عاقبت

·        در ساحل سلامت

·        صاحبدلان بر او بگشایند بندری
·        تا بار خود فرو نهد، آنجا کند قرار!»


·        سهراب
·        در چشم و لب تراوش شادی
·        در چنگ می فشارد بازوبند
·        آرام می نشیند، می لغزد، می خسبد
·        بر پهنه کتاب
·        چون سایه ای سبک
·        قویی، به روی آب

·        اما حکیم
·        ـ اشک، نگین کرده در نگاه ـ
·        آهسته
·        آنچنان که یکی طفل خفته را
·        بردارد از زمین و در آغوش بفشرد،
·        بندد دو بال دفتر از هم گشوده را
·        افشان ز چشم، شبنم سرخی به برگ ها


·        در چشم نیمروز
·        بر دشت می رود
·        اسبی خمیده گردن
·        لخت، بی لگام.

·        چون مهره ای نشسته به بازوی آسمان
·        خورشید سرخ فام

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر