۱۳۹۱ اسفند ۲۱, دوشنبه

تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (8)

پیشکش به مهری
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
  
·        در انتهای دشت
·        گویی بساط خیمه شب را
·        از جای می کنند
·        یا در خط افق
·        دیوار روز را
·        بر جای می نهند
·         
·        شب می رود ز دست
·        اما حکیم را
·        بس حرف ها که هست:

·        «شرمنده آن که پشت به یار و دیار خویش
·        با صد بهانه، روی به بیگانه می کند
·        سامان نمی دهد، چه توان کرد، حرف نیست
·        آشفته از چه، ساحت این خانه می کند؟

·        فرخنده آن که بی کژی و کاستی به جان
·        در کار می رود
·        پیروزی و شکستش
·        بیرون ز گفت ما ست
·        فرخنده آن که راه به هنجار می رود!

·        آری توان که رهرو دریا کنار بود
·        آنگه به سالیان
·        بیرون ز ورطه های همه مرگبار ماند
·        اما نمی توان
·        بی غرقگی در آب
·        دریاشناس گشت و گهر از صدف ربود

·        سهراب،
·        ای زخم جهل خورده به تاریکی
·        دارو به گنج خانه کاووس شاه هست،
·        اما نه از برای تو و زخم های تو ست
·        آری تو را عطش نه به آب است، از آن که آب
·        در زیر پای تو ست
·        از من شنو، که روشنی جان دوای تو ست

·        در سنگلاخ چشمه ی  دانایی
·        سهراب، جای تو ست
·        بگذار،
·        یک راز سر به مهر بگویمت آشکار:
·        این مهره ی شگرف
·        معجون مرگ دارو و جان دارو ست
·        میرایی و شکفتگی جاودان در او ست

·        زهر است زهر، باده ی لعلش
·        جز عاشقان، پیاله نگیرند از این شراب
·        بیگاه می کشد
·        تا هر پگاه بر کشدت همچو آفتاب

·        اکنون چه جای یاری کاووس خویشکام
·        که جوید سلامتت.
·        او را به هر دمی است یکی مرگزا خطر
·        یا زال زر که خود ز نبردت نه آگه است
·        سیمرغ را برای کدامین علاج درد
·        آتش نهد به پر؟

·        بیجا چرا گلایه
·        از این و آن دگر؟
·        گر هر که را به کار
·        چه سودا، چه سود خویش
·        پایان ناگزیری
·        در پیش روی هست،
·        در کار خود نگر
·        پایان تلخ تو ست، بسی ناگزیرتر

·        هان ای خجسته جان
·        ای جاودان جوان
·        تو می روی که زخم تهیگاه خویش را
·        بر هر که خنجری اش به دست است
·        بنمایی،
·        تو می روی که زخم تهیگاه خویش را
·        در چشم خستگان پریشان شب زده
·        بر آن کسان که بی خبر از چند و چون کار
·        بازوی خویش را
·        بر طوق پهلوانی پیکار می دهند 
·        بگشایی،
·        تا عاشقان مباد، کز این پس خطا روند
·        با این چراغ سرخ، به ره آشنا روند.

·        سهراب، خون تو
·        همراه خون سرخ سیاووش
·        اسفندیار و رستم و بسیار چهره ها
·        گمنام یا به نام
·        از هر فراز در شط شهنامه ریخته است
·        این رود پر خروش
·        دیری است
·        کز چنبر زمانه ی بد خو گریخته است

·        این رود می رود
·        تا دشت های سوخته را بارور کند
·        خون است
·        خون جوش می زند
·        گل گل ز خاک خاطره می روید

·        آنگاه،
·        گر دست پرتوان و خداوندی خرد
·        عطری ز باغ خاطره بر پرده آورد
·        سیمای آرزو
·        مغموم و ناتمام، بدین گونه ای که هست
·        بر سقف هر نگاه نمی ماند.»

ادامه دارد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر