سرچشمه:
صفحه فیس بوک
آذر بیان
تحمیل اقتصاد تک – محصولی - نفتی به ایران
·
در دو
دهه ی گذشته شماری از یکان های اقتصادی بنیادها، به افراد و نهادهای زیر منتقل شده
اند:
الف
·
به
بازاریان بزرگ
·
(از آن میان مؤتلفه ای ها و
دست اندرکاران اتاق بازرگانی)
ب
·
به تکنوکرات
های کهنه کار
·
(پراگماتیست ها)
ت
·
به بوروکرات
های نوکار (تندروها)
پ
·
به دست
اندرکاران بینابینی (اصلاح طلب ها)
ث
·
به
پاسداران بالاجایگاه
·
(از آن میان قرارگاه خاتم
الانبیا)
ج
·
به موقوفه
داران فربه
·
(از جمله آستان قدس رضوی)
1
·
با این
وجود هنوز «بیت رهبری» (بزرگترین نهاد اشرافیت روحانی ایران) بخش چشمگیری از این
دارایی ها را زیر کنترل خویش دارد.
2
·
کشکمش بر
سر «سهم» بیشتر از این «بیت المال» مردمی، هنوز دنباله دارد و ترس «بیت رهبری» از
روشدن هرچه بیشتر این دزدی ها در آستانه ی انتخابات تازه ی ریاست جمهوری، نشان
دهنده ی ژرفای این تاراج گری ها ست.
3
·
همه ی
این زراندوزان ولایی در گذار سیاست های اقتصادی «براستی ملی»، همانا سازمان برنامه
و بودجه ی کارا، بانک مرکزی توانا، و بویــــــژه، دولت و مجلس کارآمد و برگزیده و
کنتــــــــــرل شده از سوی «شــــــــــــوراهای واقعا مردمـــــــــــی»، راهبند
می آفرینند و عملا سیاست های تک محصولی – نفتی - استعماری گذشته را پی می گیرند.
4
·
اخوان
المسلمین ها و سلفی های ایرانی که به این سرزمین به چشم "ملک استیجاری"
می نگرند، با پیگیری اقتصاد انگلی –وارداتی - بازاری در سه دهه ی گذشته، کشورمان
را عملا به سوی ورشکستگی و وابستگی بیشتر و حتی به پرتگاه قحطی و جنگ داخلی - منطقه
ای نزدیک کرده اند.
5
·
بدین
نکته باید توجه داشت که بن بست های اقتصادی و بحران های ژرف کنونی، علیرغم ادعاهای
گوناگون "سردار سازندگی" و "دولتمدار اصلاحات" و "پینوشه
ی ریشدار"، بیش و پیش از همه، برآیندی هستند از اقتصاد تک ـ محصولی - نفتی
چیره بر ایران و دیگر کشورهای نفت خیز، با نسخه برداری آشکار و ناآشکار از سیاست
های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی.
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر