یاد خونین نبردی که گذشت

سیاوش کسرائی  
(1305 ـ 1374) 
(اصفهان ـ وین)

آرزو 
(1335)

 

·        سینه سوز است هنوز

·        یاد خونین نبردی که گذشت

·         

·        ناله ها پر شد در سینه کوه

·        شیهه ها گم شد در خلوت دشت

·        همه نامردی و نامردی و ننگ

·        صحنه، جولانگه رزم دو همآورد نبود

·         

·        زخمی خنجر خویشیم، افسوس

·        جنگ جنگ دو جوانمرد نبود 

·         

·        سنگر سوخته، در پشت سرم

·        طرح محوی از شهر

·        نقش در چشم ترم

·        تنم آغشته به خون

·        خون از این سینه ویران شده ی دیگرگون

·         

·        کوله بارم بر پشت

·        چوب پرچم در مشت 

·         

·        با همه خستگی و خونریزی

·        با همه درد که می پیچم از آن بر خویش

·        با همه یأس که صحرا ست به آن آلوده

·        پیش می آیم، می آیم پیش

·         

·        من بدینگونه نمی خواهم مرگ

·        من بدینگونه نمی خواهم زیست

·         

·        من نمی خواهم این تلخ درنگ

·        من نمی خواهم خاموش گریست 

·         

·        شهر، این شهر که با میوه صبح

·        رنگ انداخته در چشمانم

·        از سر تپه هویدا و نهان

·        می کشاند به خود این پیکر بی سامانم

·        نیست فرمانده من در این راه

·        هیچ کس جز دل من

·        هیچ کس نیست بر این راه دراز

·        جز دلم، قاتل من 

·        می توان چون دگران

·        ناله ای کرد و دراین وادی خفت

·        می توان داشت از این خفتن، امید حیات

·        می توان رفت، ولی چون مردان

·        می توان مرد و به لب هیچ نگفت 

·         

·        می خزم بر تن این شیب و فراز

·        کاش پا داشت، توانائی تن

·         

·        کاش با قامت آراسته می رفتم پیش

·        کاش می رفتم، می رفتم من

پایان