اثری از مجله ارجمند هفته
یدالله سلطان پور
تزهای روبرت
کورتس و آنتی تزهای هانس هاینتس هولتس
·
توسعه تاریخی غیر قابل برگشت است!
·
تاریخ ـ اما ـ درجا نمی زند!
·
بدبختی شیوه تولید سرمایه داری نه ارزش و نه ـ حتی ـ اضافه
ارزش، بلکه تصاحب خصوصی اضافه ارزش و استقلال یابی آن بمثابه «خود هدف خود بودن»
روند تولید و توزیع است.
·
·
«گردش
سرمایه ـ اما ـ خود، هدف خویش است.
·
زیرا بهره وری از ارزش، تنها در چارچوب این حرکت هماره نو
شونده صورت می گیرد.
·
از این رو ست که حرکت سرمایه خارق العاده است.»
·
·
بنابرین، «نفی معین» کاپیتالیسم خودستیز نه در امحای
تمایزمندی و بغرنجی سیستم نیازها و تولید و توزیع منطبق با آن، بلکه قبل از همه در
نکات زیر است:
·
·
در متوقف کردن گردش خودسر سرمایه است.
·
در هدایت تولید اجتماعی به سوی اهدافی است که بلحاظ اجتماعی
قابل پاسخگوئی باشند، مطلوب برای حال و آینده باشند و مطلوب برای طبیعت و انسان باشند.
·
·
این یک وظیفه اقتصادی، سیاسی و اخلاقی است که نه در غیاب
اعضای جامعه، بلکه تنها با شرکت تام و تمام آنها در همکاری سیاسی سازمان یافته،
بمثابه روند تشکیل اراده کلکتیف می تواند تحقق یابد.
·
تشکیل اراده کلکتیف از این دست، بی تردید، به فرم های
دموکراسی دیگری، مغایر با دموکراسی نمایندگی پارلمانتاریستی منطبق با سیستم حزبی
نیاز خواهد داشت.
·
چند و چون مشخص این دموکراسی نوین در عمل تعیین خواهد شد،
آنگاه که سرنگونی شیوه تولید سرمایه داری در دستور روز باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر