هماندیشی با تئاتر و سینما (1)

 

سرچشمه: 

صفحه فیس بوک  

تئاتر و سینما

عبدالحسین نوشین 

با ارانی و بزرگ علوی در مجله موسیقی، 

با هدایت و صبحی و خانلری و فرزاد و مجتبی مینوی و روبیک گرگوریان در تماس کاری و فکری بود.

هدایت و مینوی هر یک از لحاظی، دو شخصیت قوی در این جمع به نظر می رسیدند.

با نیما که غد وخودرای بود سر سازگاری نداشتند. 

«احسان طبری»

بازیگر درتئاتر به واژگان متن، شیئیت می بخشد.

و این از هر كاری دراین جهان پیچیده تر و شورانگیزتر است.

·        هگل از فرود روح به مرحله نازل ماده سخن می گوید و در مفهوم «تجسم» آن را به تبیین می نشیند:

·        خدا هم در آئین مسیحیت در هیئت حضرت عیسی پرسونالیزه می شود، انسان واره می شود:

·        این به معنی گذار روح به ماده است.

·        مراجعه کنید به تجسم در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·        واژه، خود تجسم مادی مفهوم است.

·        دیالک تیک فرم و محتوا، در این رابطه به شکل دیالک تیک واژه و مفهوم بسط و تعمیم می یابد:

·        واژه فرم و قالبی است که مفهوم ـ به مثابه محتوا ـ آن را پر می کند.

·        بازیگر تئاتر به ایده ها که دیالک تیک مفهوم و واژه اند، مادیت می بخشد.

·        بازیگر تئاتر ـ به عبارت دقیقتر ـ اندیشه ها را تجسم مادی (جسمیت) می بخشد.   

·        آن سان که اندیشه  درونی نامرئی ـ به مثابه تئوری ـ  جامه پراتیک (عمل) می پوشد، برونی می شود، مرئی و مشهود و ملموس می شود، شیئ واره می شود، به قول حریف، «شیئیت می یابد.»

پایان