در واکنش اولیه
بر مقاله شیدان وثیق
تحت عنوان
سه شعار فتیشی
انتخابات آزاد، آلترناتیو قدرت و مبارزه مسالمت آمیر
واو سین
اگر سوسیالیسم، پروژه سیاسی عصر صنعت باشد، پس هنوز آینده ای شکوفان درپیش دارد.
بخش هفتم
دورنماهای استراتژیکی
ادامه
• ولی علم و انفرماسیون به هیچ وجه، تولید مادی را زاید نمی کنند.
• چون تکنولوژی های انفرماسیون و بکارگیری داتاها، جانشین سیستم صنعتی سرمایه داری نمی شوند، بلکه به تثبیت توان تولیدی آن خدمت می کنند.
• (میم کستلز، «عصر انفرماسیون» فصل اول، 2004)
• درنتیجه این امر، اقشار بیشماری از طبقات متوسط غیر وابسته، به نوکران سرمایه تبدیل می شوند و بدون داشتن حق مالکیت و کنترل بر وسایل تولیدی به تولید مستقیم و یا غیرمستقیم ارزش اضافی تن در می دهند.
• عرصه ثالث (تولید خدمات) دیری است، که برای تحقق و باز تولید سرمایه، لشکر عظیمی از حقوق بگیران را مشغول کار کرده است و هرگز نمی تواند از آن صرفنظر کند.
• ضمنا با قوت گرفتن جنبه تکنولوژیک تولید مادی، راه برای بکار گماردن کار فکری خلاق در این زمینه آماده می گردد و بدین گونه، پایگاه استثمار از مرزهای کارخانه ها و فابریک ها فراتر می رود و اقشار بمراتب پهناورتری را تحت عنوان «کارگران یقه آبی» در بر می گیرد.
• در بسیاری از کشورها طبقه صنعتی جدیدی پا به عرصه وجود می گذارد و ما در آینده شاهد مبارزه آن، برای رهائی سیاسی و اجتماعی خویش خواهیم بود.
• اگر سوسیالیسم، پروژه سیاسی عصر صنعت باشد (همانطور که محتاطانه اشاره کردیم) پس هنوز آینده ای شکوفان درپیش دارد.
• اگر زنان و مردان زحمتکش نمی خواهند آلت دست و بازیچه دست سرمایه باشند و به لت وپار کردن یکدیگر بپردازند، پس باید مبارزه آنان ساختار متفاوتی با گذشته داشته باشد و لذا نمایندگی منافع مستقیم آنان باید از مرزهای منافع کارخانه ای فراتر رود (چون امروزه مد شده است که در درون کنسرن ها بخش های مختلف تولید را به رقابت با همدیگر برانگیزند. مثلا کارگران اوپل بوخوم به جان همکاران شان در پرتقال بیفتند).
• برای رویاروئی با سیطره سرمایه باید به ارتباطات فراتر از محل کار و در ابعاد بین المللی اهمیت جدی داده شود.
• از این رو در سال های آتی، توجه به جنبه های بین المللی مبارزه طبقاتی و تعمیم تمام ارضی اصول سرمایه داری، اهمیتی بمراتب بیش از پیش پیدا خواهد کرد.
• بنابرین برای مبارزات کارگری مفید خواهد بود، اگر زحمتکشانی که در راه منافع خود مبارزه می کنند، خود را به دورنماهای تمام ارضی جنبش های پسا سنتی (نوین) نزدیکتر کنند.
• همچنین برای جنبش ضد گلوبالیزاسیون مفید خواهد بود، اگر از پیگیری سازمانی جنبش کارگری درس بگیرد و با طرز تفکری آشنا شود، که روشنگری سازمان یافته را با سازمان یابی مبتنی بر روشنگری لازم و ملزوم یکدیگر می داند.
• جریان فکری جنبش ضد گلوبالیزاسیون فقط وقتی می تواند، برنامه ای برای تغییر واقعی جهان عرضه کند، که خصلت طبقاتی اختلافات اجتماعی را بفهمد. (به این امر «جنبش اصلاحات اجتماعی» تاحدودی توجه می کند.)
• اگر جنبش ضد گلوبالیزاسیون می خواهد، در دوران سیطره مطلق سرمایه کامیاب شود، به مبارزه زنان ومردان زحمتکش و به اتحاد وسیع نیروهای موجود درخارج از اردوی زحمتکشان نیاز دارد.
• زیرا اتحاد انحصارات سرمایه داری با دولت منجر به پیدایش « کارتل قدرت» می گردد وغلبه بر این قدرت تنها ببرکت قدرت متحد نیرومندتری امکان پذیر خواهد شد.
• از این رو، برای تشکیل جبهه وسیع ضد انحصاری، حضور حتی الامکان بیشتر نیروهای مخالف بورژوازی انحصاری، یعنی کلیه اقشار و گروه ها که درتضاد با سیستم انحصاری ـ دولتی باشند (اگر هم تنها در باره بخش ناچیزی از مسائل، وحدت نظر داشته باشند) ضرور است.
• (واو گرنس، «مسئله گذارها در برنامه حزب کمونیست آلمان» (1968 ـ 1978)، دفاتر مارکسیستی، دفتر شماره سوم، ص 49، 2004)
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر