۱۳۹۱ شهریور ۹, پنجشنبه

هماندیشی با خدامراد فولادی (4)

یادمانده ها
به یاد ِ همفکران ِ جانباخته ام
سرچشمه:
مجله هفته
http://www.hafteh.de


١
نگاه که می کنم‬
‫در قاب ِ آیینه ی زمان‬
‫دور می شود همه چیز‬
‫به سرعت برق و باد‬
‫از سمت ِ حرکت ِ من‬

یاد خیلی ها اما‬
‫همسفر ِ من است :‬
‫بهروز جمشیدی‬
‫ناصر رشیدیان‬
‫محمود صمدی‬

آنان که‬
‫کاکل ِ خونین‬
‫ـ عاشقانه‬ ـ
‫به دست ِ باد سپردند‬
‫و نام شان را‬
‫روشنی بخش ِ راه ِ من کردند .‬

روبه رو که می نگرم‬
‫به من نزدیک می شود همه چیز‬
‫با این حرکت ِباد و برق‬
‫که می روم‬
به سمت ِ روشنایی های آینده.

٢
دو ایده‬
‫رو در رو ایستاده بودند‬
‫برای مناظره‬:
‫یکی شان‬
‫¬ که ما بودیم ¬‬
‫اسلحه نداشت‬
‫غافل که‬
‫آن یکی‬
‫که اسلحه داشت‬
‫قانون مناظره را‬
‫با فیلم های وسترن‬
‫اشتباه گرفته است .‬

برگشت و یکهو‬
‫شلیک کرد‬
‫درست وسط ِ پیشانی ِ ما‬.

‫از آن پس بود‬
‫که زبان ِ اسلحه‬
‫اسلحه ی زبان را کنار زد‬
در گفتمان ِ ما.

حسن

• دوئالیسم (ثنویت) اسلحه زبان و زبان اسلحه ـ بیشک ـ پنداری بوده است، در عنفوان جوانی و ایام خامی.

• مادی و معنوی اما همیشه در پیوند دیالک تیکی با یکدیگر قرار دارند و نه در جدائی دوئالیستی از یکدیگر:

• دیالک تیک اسلحه زبان و زبان اسلحه ن
یز بسط و تعمیم همین دیالک تیک ماده و روح است.

• آندو همدیگر را مشروط می سازند.
• یکی بدون دیگری وجود ندارد.

• گذار از اسلحه زبان به زبان اسلحه گذاری ناگزیر و چه بسا تعیین کننده ی فرجام نبرداست.

• باید این را می دانستیم و باید این را بدانیم و پیشقدم شویم به وقت مناسب
.
• اگر قصد نجات از پشیمانی داریم و پرهیز از سوگواری.

عمر شاعر درازباد

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر