پای منبر بزرگان (38)

منبر دونفره ی لاشخور و لاری (1)
ح. مهدی پور

• منبر ـ ماهیتا ـ همان منبر است که از دیرباز بوده است.
• آنچه تغییر یافته، فرم نمودین منبر است.
• منبر چوبی مسجدی در دهکوره ای به منبر الکترونیکی جهانشمول بین المللی بدل شده است.

• واعظ نیز کیفیتا همان واعظ است که از دیرباز بوده است.
• آنچه تغییر یافته، کمیت وعاظ است.
• به جای واعظی واحد، دسته ای از وعاظ رنگ به رنگ ماهیتا یکسان، در آن واحد، از پله های منبری واحد بالا می روند و مستمعان خود را در مقیاس تمام ارضی مستفیض می سازند.

• مستمعان اما فقط به ظاهر، همان مستمعین اند که روزی بوده اند.
• ماهیت آنها زیر و رو شده ست.

• کابوسی که در تخیل خوف انگیز کافکا قوام می یافت و جامه قصه به خود می پوشید، در عصر قدر قدرتی سرمایه، در صحنه جهان، جامه واقعیت به تن کرده است.
• ایده کافکا تجسم مادی یافته است.
• ایده کافکا مرئی و ملموس گشته است و در این فاجعه مهیب، منبر نقش منفی مهیبی به عهده داشته و دارد و اگر در به همین لولا بگردد، به عهده خواهد داشت.

• سرمایه فقط سرمایه نیست.
• سرمایه فقط ملک و مال و پول و منال نیست.
• سرمایه یک مناسبت اجتماعی است.
• سرمایه چیزی از جنس جن و پری است.
• سرمایه می تواند در آن واحد، همه جا باشد و هیچ جا نباشد.
• سرمایه را نمی توان به چشم غیرمسلح دید و درد همین جا ست.

• سرمایه اکنون، بی پروا به خلع خرد انسان ها از خرد و کلان کمر بسته است.
• برنامه دقیقا و جزء به جزء، تعیین و تنظیم شده است.

• بشر بدست بشر از ایام کودکی مغز زدائی می شود.

• این همان کابوس کافکا ست، که واقعیت می یابد.
• انسان عصر بربریت سرمایه می اندیشد، بی آنکه بیندیشد و بی آنکه بتواند بیندیشد.
• سرمایه بدست بشر، بشر را خلع فهم و فراست و خرد و اندیشه می کند.
• ساز و برگ مادی و معنوی خرد زدائی بطرزی مطلق تکمیل گشته است.
• هزاران مأمور تحصیلکرده معذور، شب و روز در تلاش مدام اند، تا به ذره ذره روندهای روانی، غریزی و عقلی انسان پی ببرند و از آن سلاحی برای خردستیزی بسازند.
• شکست کار در مصاف جهانی ـ تاریخی سرمایه و کار بی علت معرفتی و بی دلیل معرفتی نبوده است.

• نگاهی مختصر به برنامه های رسانه های گروهی، به محتوای روزنامه ها، مجلات، فیلم ها و کتاب ها نشان دهنده اهمیت خارق العاده بی جانشینی است که مقوله «مانی پولاسیون» برای سرمایه پیدا کرده است، که از طریق منابر مختلف عملی می شود.

• هیچ چیز، دیگر آن نیست که روزی بوده و آن نیست که ادعا می شود.
• بورژوازی هم، دیگر آن نیست که در قرون هفدهم، هجدهم و حتی در نیمه اول قرن نوزدهم بوده است.
• نام ها مانده اند و فرم ها، به همان سان که پوستواره ای می ماند از ماری پوست عوضکرده در کویری.
• محتواها و ماهیت ها عوض شده اند.

• بورژوازی دیگر حاضر نیست نامی از کانت و فیشته و هولباخ و فویرباخ و دیده رو و برونو و هگل بشنود و یا بر زبان آورد.
• بورژوازی دیری است که رنسانس، هومانیسم، روشنگری، شعارهای انقلابات بورژوائی و فلسفه کلاسیک آلمان را همراه با اندیشمندان آغازین خویش، زنده زنده به گور کرده است و بر سنگ قبر بی نشان و بی نام شان، ادراری رندانه سر داده است.
• بر پرچم بورژوازی واپسین، نه شعارهای بورژوازی آغازین، بلکه خرافه های اعصار برده داری و فئودالیسم حک گشته اند.
• بورژوازی واپسین دیگر نمی خواهد و نمی تواند راسیونال باشد.
• از این رو ست که به تولید و بازتولید مذاهب و فرقه های مذهبی روی آورده است و نه فقط بدانها.
• خردستیزی و خرافه پرستی ـ دیری است ـ که رسم و راه بورژوازی واپسین شده است.

• مناسبات تولیدی سرمایه داری فقط به تولید همزمان ثروت و ذلت مادی مشغول نیست.
• تضاد کار و سرمایه فقط به شکل تضاد ثروت در متروپول ها و ذلت در جهان عقب مانده، بازتولید نمی شود.
• بشریت فقط با پاوپریسم (فقر و ذلت مطلق) مادی مواجه نیست، بلکه به پاوپریسم معنوی، روانی و روحی نیز گرفتار آمده است.

• ما در عصر جاهلیت مدرن بسر می بریم، در عصر خردستیزی محض.

• از این رو ست که لاری به عنوان نماینده بورژوازی انحصاری با لاشخور گریخته از اعماق تاریخ به منبر می رود.
• منبر دو نفره ای، با ساز و برگ معرفتی ـ نظری مطلقا یکسان.

• اسباب عوامفریبی جهانی ـ همه ـ آماده است.

• بشریت دیری است که از خرد و تفکر و شناخت بی بهره گشته است.
• پرسش ها از پیش آماده اند.
• دهها حکیم و روانشناس و روانکاو امپریالیستی مهمترین و تعیین کننده ترین پرسش های جهان را فرمولبندی کرده اند و بدست مجری سخندان سرمایه داده اند.
• لاشخور، تر و تمیز، دست در دست لاری از پله های منبر بالا می رود، لب های خون آلود خویش لیسان.

پرسش و پاسخ آغاز می شود.

پرسشی که همزمان پاسخ است و پاسخی که همزمان پرسشی است.
کسی با کسی اختلاف نظر ندارد و کسی حوصله مرور دادن واژه بی جان «حقیقت» به ذهن خویش نیز.

ادامه دارد