مانگحرف هایت درست و بجا ست!
اما چرا بیانت این قدر تلخ است؟
تعجب می کنم از این همه تلخی!
من و شما مشکلی با هم نداریم، پس می توانیم کلمات را مهربانانه تر بنویسیم.
تلخ نوشتن و تلخ بیان کردن آسان است!
میم
• آنچه بظاهر تلخ بنظر می رسد، شاید محتوائی شیرین تر از انگبین دارد و اصلا و ابدا تلخ نیست.
• شما مثال های مشخص بزنید و نشان دهید که به چه دلیل به این نتیجه می رسید.
• صراحت و حقیقت برای طرفداران پاکی و پارسائی، شیرین تر از انگبین اند.
• تئاتر بازی بنظر من زهرتر از زهرها ست، نه صراحت، نه رو راستی.
• من اصلا نمی فهمم منظور هم صحبت ایرانی ام چیست.
• به دلیل فقدان صراحت، آدم مجبور به حدس و گمان می شود.
• در نتیجه هم موضوع بحث حلاجی نمی شود و هم شناخت یکدیگر محال می گردد.
• علاوه بر این، در چالش فکری که حلوا قسمت نمی کنند.
• چالش فکری ـ بی اعتنا به دوست و دشمن ـ نوعی مبارزه است.
• چالش فکری نوعی مبارزه میان دارندگان مواضع طبقاتی مختلف است!
• چالش فکری فرمی از مبارزه طبقاتی با تسلیحات فکری است، مبارزه ایدئولوژیکی است!
• هدف از بحث حداقل، کشف حقیقت است و حداکثر، پاسداری از حقیقت و نه اتلاف وقت!
• شما حتما همین جملات حی و حاضر را هم تلختر از زهر احساس خواهید کرد و زیر لب بد و بیراه خواهید گفت.
• من اگر بخواهم تلخی مورد نظر شما را از آنها بگیرم، باید از محتوای آنها بکاهم و به فرم آنها بیافزایم.
• نتیجه اش احتمالا گم و گور شدن حقیقت خواهد بود.
• نتیجه اش احتمالا مثله و مخدوش گشتن حقیقت خواهد بود.
• من آشنائی داشتم که کلامش با مهر شروع می شد و با مهر خاتمه می یافت.
• خیلی مهربانانه، نجیبانه و باملاحظه سخن می گفت.
• ولی در پوشش همین مهربانی فرمال و نمودین، حقیقت را زیر پا می نهاد و از دروغ دفاع می کرد.
• آشنائی مان دیری نپایید، شاید به این دلیل!
• مهربانانه نوشتن فرم بیان نظر است و نه محتوای آن.
• فریب فرم را هرگز نباید خورد!
• تعیین کننده هماره محتوای نظر است و نه فرم بیان آن.
• البته شما حق دارید، فرم کلام باید متناسب با محتوای آن باشد.
• شاید من از شدت دقت به محتوای موضوع، به فرم تبیین نظر توجه کافی نمی کنم.
ولی بهتر است که همیشه انتقاد مشخص بکنید و نشان دهید که ایراد مشخصا کجا ست، تا دوست تان امکان تصحیح داشته باشد.
زنده باشید.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر