ای خفتگان خوف!

این مرد روستائی، این مرد کارگر، این پهلوان زخمی ایران است!

سعید سلطان پور

آوازهای بند
(از پاییز سال ١۳۴۷ تا بهار سال ١۳۵١)
سرچشمه:
سایت فیسبوک راحله طارانی
Raheleh Tarani

1
اگر از خواب برآید بیمار

• این مرد ژنده کیست
• این مرد ژنده کیست
• که دیری است

• با نعره اش زمین و زمان را
• از هم نمی درد؟

• و زخم تافته اش را
• از انتهای شب، به شبی تازه می برد؟

• این مرد خفته کیست؟
• این ساکت،
• این صبور

• که گاهی
• با ناله ای به تاب و تب اقرار می کند؟

• و در شبی گداخته و سنگین
• کابوس خون و خشم و خیابان را
• در خاطرات خفته ی تابستان
• بیدار می کند؟

• افتاده روی شانه ی بیماری
• شب، در شرار تخدیر
• با خواب می گراید

• با زخم تازه تر، اما
• فردا
• از خواب بر می آید؟

• این بی دیار و یار، به بیمارخانه کیست؟
• این بی نشانه کیست؟

• که شبکلاه و چارق از دست رفته اش
• در گنجه مانده است؟

• و ز آفتاب و کار، ترک های تفته اش
• بر پنجه مانده است؟

• چنگش فرونشسته میان ملافه ها
• جوبار خون
• از کنج لب، به کنده ی شانه کشانده است؟

• از چشم نیمخفته ی بیمار
• الماس های اشک
• برخون نشانده است؟

• بر بالش سپید
• چون خرمنی ز خون و ز خاکستر
• کاکل فشانده است؟

• تابیده دنده هایش، از زیر زخم و پوست
• تا نعره بسته است
• بسی نیست

• می سوزد استخوان و
• کسی نیست

• این مرد خسته کیست؟
• این مرد روستائی
• این مرد کارگر

• این مرد نعره بسته ی در خون نشسته کیست؟
• این غول ماندگار ولی سر شکسته کیست؟

• با گشت پاسدار
• پشت در و دریچه و دیوار
• بیمارخانه خفته و
• بیمار
• در هاله ی سکوت نفس می کشد

• ناگاه می شکافد در ابر، تندری
• بیمار خانه باز می آشوبد

• برقی به چشم چیره ی شب چنگ می زند:
• بیمار خانه بند اسیران است!

• رگبار پشت صاعقه می گوید:

• «این شبکلاه چرک
• خود دلاوران است

• این چارق کهن
• پوزار کاویان است

• این قلب مزدک است
• این بازوان رستم دستان است!»

• ای خفتگان خوف!

• این مرد روستائی
• این مرد کارگر
• این پهلوان زخمی
• ایران است!

• رگبار روی پنجره می کوبد
• خفته است پشت پنجره، بیمار

• و پاسدار
• خرد و خراب و خسته می گردد
• پشت در و دریچه و دیوار!

ادامه دارد