باد

مسعود دلیجانی

• چو آتشی شکسته بال
• از هجوم بادهای سهمگین
• همچنان،
• فراز را شناوریم.

• و خود چو باد
• به روی موج خفته می رمیم
• که موج سرکشی بپروریم.

• تو باد را نگر
• چه سان ز چهره ای کریه
• به چهره ای زلال می خزد.

پایان