رهائی زنان در کنار کارگران (2)

اخوت کارگری سراسری آلمان

Arbeiterverbrüderung
بزرگترین سازمان کارگری در حین انقلاب (1848 ـ 1849)
جنبش سیاسی و سندیکائی کارگری
آماج ها:
تعیین حداقل دستمزد و زمان کار بوسیله کمیسیون مشترک کارگری ـ کارفرمائی
مسئولیت کارگری در زمینه کنترل پرداخت دستمزد قراردادی
لغو مالیات غیر مستقیم
معاف داشتن کارگران فقیر از پرداخت مالیات پروگرسیف
آموزش دولتی رایگان
تربیت رایگان کودکان فقیر و توجه جدی به استعداد آنها
دایر کردن کتابخانه های عمومی رایگان
کار دولتی برای بیکاران
تآمین مایحتاج انسانی کارگران از سوی دولت

مبارزه خیلی وقت ها پیش آغاز شد...
اینگرید اشتره لر
برگردان میم حجری

• این اندیشه در «مانیفست حزب کمونیست» نیز مطرح می شود که مارکس و انگلس در آستانه انقلاب 1848، به تعیین سمتگیری طبقه کارگر در رابطه با وظایف تاریخی عینی اش می پردازند.

• مارکس و انگلس می نویسند:
• «صنایع مدرن هر چه بیشتر توسعه می یابند، به همان اندازه بیشتر کار مردها به حاشیه رانده می شود.
• به همان اندازه تفاوت های جنسیتی و سنی طبقه کارگر اعتبار خود را از دست می دهند.
• آنچه می ماند، ابزارهای کارند که بسته به جنسیت و سن با مخارج مختلف بکار می افتند.»

• «شرایط زندگی در جامعه قدیم در شرایط زندگی پرولتاریا انحلال می یابد.
• پرولتاریا از مالکیت محروم اند.
• رابطه پرولتاریا با زن و خانواده، دیگر وجه مشترکی با مناسبت خانوادگی بورژوائی ندارد.
• قوانین، اخلاق، مذهب هم برای پرولتاریا پیشداوری های بورژوائی اند که در پشت سرشان منافع بورژوائی بیشمار پنهان گشته اند.»
• (مانیفست، کلیات مارکس و انگلس جلد 4، ص 469)

اشتفان بورن (1824 ـ 1898)
از اعضای «انجمن کمونیست ها»
مؤسس «اخوت کارگری» (اولین سازمان سندیکائی و سیاسی طبقه کارگر در آلمان)
سیاستمدار سوسیالیست آغازین
شرکت در انقلاب 1848 ـ 1849
شکست انقلاب و تبعید به سوئیس
استاد دانشگاه در سوئیس (1860)

• به قول کلارا ستکین، این برداشت مارکس و انگلس «از دید کارگرانی که بطور انقلابی به مسائل برخورد می کنند، پنهان نمی ماند.
• این برداشت مارکس و انگلس در ضمیر نخبه های طبقه کارگر نفوذ می کند و تأثیرات عملی درخور به جا می گذارد.
• در سازمان «اخوت کارگری» نیز به همین سان.»
• (کلارا ستکین، «جنبش پرولتری زنان آلمان»)

• «اخوت کارگری» مجمع کارگری متشکل از حدود 100 سازمان کارگری محلی (انجمن های کارگری و صنفی) در نشستی که از 23 اوت تا 3 سپتامبر 1848 در برلین برگزار شد، برای متحد سازی کارگران جهت دفاع از منافع طبقاتی خویش به تشکیل کنگره کارگری اقدام کرد.

• این سازمان کارگری با آماجگذاری های سندیکائی و تعاونی و با انتخاب کمیته مرکزی در کنگره با توجه به تشتت های صنفی میان کارگران پیشرفت چشمگیری محسوب می شد.

• اشتفان بورن کارگر حروفچین که از اعضای «انجمن کمونیست ها» و از رهبران «اخوت کارگری» بود، پس از مارس 1848 پاریس را ترک کرده بود و باید از «مانیفست حزب کمونیست» باخبر بوده باشد.

• آنچه که به مثابه پدیده بی سابقه ای در تاریخ ثبت شد، این حقیقت امر بود که «اخوت کارگری» در اساسنامه خود، زنان را به عنوان اعضای برابرحقوق و برخوردار از حق رأی اعلام کرد و تصمیم گرفت که در هر کمیته منطقه ای بخش مخصوص زنان تشکیل گردد.

• سازمان «اخوت کارگری» در کار عملی خود محل جلسه را ترک نگفت تا زن ستیزی کارگران دخانیات را خنثی و بی اثر سازد و به پس گرفتن درخواست خود مبنی بر «دور داشتن زنان از کارخانه» وادارد.

در ارگان «اخوت کارگری» که از اکتبر 1848 منتشر می شد، اگرچه مفهوم «اخوت» به قول انگلس در اثر خود تحت عنوان «انجمن کمونیست ها»، بازتاب اوتوپیسم خرده بورژوائی ـ سوسیالیستی رهبران آن و اکونومیسم اشتفان بورن بود، ولی همین «اخوت کارگری» سبب شد که پرولتاریا ـ و تا حدودی زنان کارگر ـ به توان سازمان پی ببرند و شعور طبقاتی کسب کنند.

ادامه دارد