قرآن در یک دست و فیس بوک در دست دیگرورنر پیرکر
برگردان میم حجری
6
میراث ناصر
برگردان میم حجری
6
میراث ناصر
• موضع کنونی آن آدمی را به یاد لولائی میان خونتای نظامی و نیروهای خلقی می اندازد.
• ژنرال ها اما همانقدر به اخوان المسلمین اعتماد دارند که اخوان المسلمین به ژنرال ها اعتماد دارد.
• ریشه های تاریخی بی اعتمادی متقابل در خصومت خونین میان اخوان المسلمین و رژیم ناصر بوده اند.
• جمال عبدالناصر در رأس کودتای افسران آزاد در سال 1954، «به تأسیس رژیم ملی چپ همت گماشت که مدل سیاسی ضد کشورهای نفتخیز عربی وابسته به امپریالیسم بود.
• ناصر بدرستی، اخوان المسلمین را به مثابه عوامل نفوذی عربستان سعودی و نتیجتا بخشی از ارتجاع عرب گوش به فرمان ایالات متحده می دانست.
• ناصر با تکیه بر حمایت همه جانبه توده های ضد امپریالیست به مبارزه نابودکننده ای بر ضد اخوان المسلمین پرداخت.»
• با روی کار آمدن انور السادات پس از ناصر، «راه رشد غیر سرمایه داری» تغییر سمتگیری داد و به راه رشد سرمایه داری بدل شد و سیاست ضد امپریالیستی تغییر ماهیت داد و به سیاست همکاری ضد ملی با قدرت های غربی و صهیونیسم وابسته به غرب بدل شد.
• انور السادات در سال 1976 در کمپ دیوید پیمان صلح جداگانه ای با اسرائیل بست.
• فلسطینی ها نیرومندترین متحد عربی خود را از دست دادند.
• پیمان صلح انور السادات با اسرائیل برای فلسطینی ها بسیار گران تمام شد.
• انور ااسادات برای توسعه جبهه مبارزه بر ضد کمونیست ها و ناصریست ها، اخوان المسلمین را از زندان آزاد ساخت.
• اخوان المسلمین در دوره حسنی مبارک دوباره تحت نظر دستگاه سرکوب قرار گرفت.
• زیرا مبارک می خواست آن را به مثابه اوپوزیسیون وفادار خنثی و بی اثر سازد.
• بدر مرزوق در گفتگو با ضد امپریالیست های غربی می کوشد تا چپ نگری اخوان المسلمین را بدان بازگرداند. کوشد
• او سیاست ناصر را «ماهیتا مثبت ارزیابی می کند که گویا تقصیر دستگاه بوروکراتیک بوده که نظرات او درست اجرا نشده و یا در نطفه خفه شده اند.»
• به قول او، اخوان المسلمین با جنبش توده ای کنونی پیوند عمیق احساس می کند، ولی نمی خواهد رهبری آن را به دست گیرد.
• به قول او، اخوان المسلمین طرفدار گفتگوی ملی و همکاری میان کلیه نیروهای مثبت است.
• مرزوق با فیس بوک در یک دست و با قرآن در دست دیگر، از وحدت ملی سخن می گوید.
• وحدت ملی ئی که در آن، اخوان المسلمین حاتم طائی است و سودائی جز خدمت به خلق بر سر ندارد.
• اخوان المسلمین برای خاطر جمع کردن غرب از بابت اقدامات خصمانه و توطئه اسلامیستی، اعلام کرده که در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدای خاص خود نخواهد داشت.
• اگر منظور مرزوق از گرگ، عمرو موسی ـ رهبر سابق لیگای عرب و مهره محبوب ژنرال ها ـ باشد که از دید مرزوق «مهره امریکا» است، آنگاه اخوان المسلمین نقش شبان محافظ گله مردم را به عهده خواهد داشت.
• در انتخابات مجلس مصر در ماه سپتامبر، اخوان المسلمین تحت عنوان «حزب ازادی و عدالت» شرکت خواهد کرد و در لیست نامزدهای آن تعدادی از شخصیت های نامدار مسیحی مصری نیز وجود خواهد داشت.
7
هماهنگی به جای مبارزه طبقاتی
هماهنگی به جای مبارزه طبقاتی
• ضمنا هر روز روشنتر می شود که اخوان المسلمین اصلی ترین وظیفه خود را جلوگیری از رادیکالیزه گشتن اجتماعی جنبش می داند.
• مرزوق اگرچه جنائی قلمداد کردن اعتصاب از سوی خونتای نظامی را «غیرقابل قبول» می داند، ولی اعصاباتی را که مخل نظم عمومی و بر ضد منافع عموم باشند، قابل قبول نمی داند.
• بنظر او، حالا وقت دفاع از منافع اقتصادی خصوصی نیست.
• حالا وقت «برادری ملی» است.
• مرزوق به مثابه آلترناتیو برای مبارزه طبقاتی، پروژه های اجتماعی را، تشکیل تعاونی ها را و امور خیریه را پیشنهاد می کند.
• لب مطلب اینکه «تنها ره رهائی اسلام است و بس!»
• مخترع این راه رهائی را هم نام می برد:
• رهبر حزب کار اسلامی، شخص شخیص مجدی حسین.
• مجدی حسین ـ مارکسیست سابق ـ اکنون در عالم اسلام سیاسی امکان مؤثریت بیشتری می بیند تا در میکروکاینات چپ و لذا به مبلغ سرسخت راه سوم بدل شده است:
• «راهی میان کاپیتالیسم افراطی و سوسیالیسم تفریطی!»
• مهمترین نکات برنامه حزب خود را استقلال ملی، عدالت اجتماعی و دموکراسی اعلام می کند.
• وقتی می پرسند، چه نوع دموکراسی؟
• جواب می دهد:
• « دموکراسی، دموکراسی است!»
• و بنا بر اعتقادات سوسیال ـ دموکراتیکی خویش، اضافه می کند که فقط یک نوع دموکراسی وجود دارد و آن دموکراسی بورژوائی است.
• لیبرالیسم ایدئال بنظر او یعنی دموکراسی و سوسیالیسم ایدئال یعنی عدالت اجتماعی.
• وقتی از رهبر کذائی کارگران مصر نظرش را دراجع به تجاوز ناتو به لیبی می پرسند، با توجه به ضعف غرب خاطر پرسنده را جمع می کند که بچه های بنغازی غرب را برای نیل به آماج خود، آلت دست خواهند ساخت و نه برعکس.
• مجدی حسین، رفیق فکری سابق خود را به سکتاریسم (فرقه گرائی) چپ متهم می کند:
• همیشه خدا که نمی توان تظاهرات کرد.
• پس از سرنگونی مبارک، وظایف دیگری در دستور کار قرار دارند.
• دیگر وقت تظاهرات نیست.
• وقتی می پرسند، اکنون چه باید کرد؟
• می گوید که اکنون وقت خودسازماندهی است، وقت حزب سازی است، وقت شرکت در انتخابات است.
• جنبش «کفایت» نیز سودای تشکیل حزب بر سر دارد.
• حزبی که به قول عبدالحلیم قندی، باید مجموعه طیف چپ را در بر گیرد:
• «نه فقط چپ مارکسیستی، بلکه همچنین چپ ناصریستی، سوسیال ـ دموکرات و حتی لیبرال را.»
• عبدالحلیم قندی اما نگران است که زبان لیبرال زبان مسئله اجتماعی را در کام نگه خواهد داشت.
• بلوک اجتماعی که می بایستی مرحله دوم انقلاب را تدارک ببیند، هنوز تشکیل نشده است.
• در انتخابات سپتامبر، فقط فعال جنبش «کفایت» نیست که پیروزی اخوان المسلمین را پیشگوئی می کند.
• او اما مطمئن است که از عهده انجام وظیفه محوله از سوی انتخاب کنندگانش برخواهد آمد، بی آنکه به از بین بردن رژیم سابق و به رویاروئی با سیاست سرکردگی طلبانه غرب نیاز افتد.
• بعد چی؟
• لئو تروتسکی در جواب سؤال راجع به دورنمای انقلاب روس، در ماه مارس 1917، جواب داده بود:
• «بعد، ما می آئیم!»
• پیرو مصری او ـ محمد وکیل ـ از «سوسیالیست های انقلابی» اندکی فروتن تر از تروتسکی است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر