دولتی کردن، کاپیتالیسم و سوسیالیسم

حزب سوسیالیسم دموکراتیک (پی دی اس) (1989 ـ 2007)

پس از پیروزی ضد انقلاب از حزب سوسیالیست متحده آلمان سرهم بندی شد.
در سال 2005 نام حزب چپ. پی دی اس و پس از وحدت با گروه چپ معروف به (WASG) نام حزب چپ به خود گرفت.
تعداد اعضا در سال 2006 بالغ بر 60000 نفربوده است.
جناح های حزب چپ:

چپ ضد کاپیتالیستی به رهبری زهرا واگن کنشت و یاران
چپ سوسیالیستی (کینزیانیست های چپ)
چپ رفرمیستی طرفدرا وحدت با حزب سوسیال ـ دموکرات و سبزها
چپ ایمانسیپاسیونیستی که جریانی در حزب است و نه جناح.
خواهان «درآمد پایه بی قید و شرط برای همه» است
و آزادی و سوسیالیسم را لازم و ملزوم یکدیگر می داند.

دولتی کردن، کاپیتالیسم و سوسیالیسم
الف هولبرگ
سرچشمه:
www.linkezeitung.de
برگردان شین میم شین

• بحران فعلی کاپیتالیسم که در وهله اول، به سبب فقدان پرولتاریای بلحاظ طبقاتی آگاه، بیش از آن که بحران اقتصادی باشد، بحران ایدئولوژیکی و سیاسی است، بحث دولتی کردن را که سی سال آزگار در جنگ های عقیدتی نئولیبرالی سرکوب گشته بود، از نو در دستور روز قرار داده است.

• نظرات رایج در باره مفهوم «دولتی کردن» تفاوت های نسبتا زیادی با هم دارند.

1

• دست راستی های نئولیبرال بر دولتی کردن انگ سوسیالیستی می زنند و محکوم می کنند.

2

• گروهی دچار این توهم اند که بحران کاپیتالیستی را می توان از طریق دولتی کردن حل کرد.

3

• گروهی بر آنند که دولتی کردن تحت شرایط کاپیتالیستی هرگز نمی تواند خصلت مترقی داشته باشد.
• زیرا دولت، خود بیانگر کل سرمایه است.

4

• در نوشته ای از کمیسیون برنامه حزب سوسیالیسم دموکراتیک (پی دی اس) در این زمینه چنین آمده است:
• «از آنجا که سود به معنی تحقق مالکیت کاپیتالیستی است، در تاریخ چپ ها این تصور پدید آمده که می توان با سلب مالکیت از صاحبان سرمایه به وابستگی اقتصاد و جامعه به بهره وری سرمایه خاتمه داد.
• خود مارکس نیز اسیر این تصور فریبا بوده است.»

• اینکه از میان 124 هزار پیامبر، استثنائا حضرت جرجیس در کسوت کمیسیون برنامه حزب سوسیالیسم دموکراتیک (پی دی اس) به رفع عیوب تئوریکی مارکس مبعوث می شود، خنده داری اش به جای خود.

• ولی این تصور نیز که سلب مالکیت از سرمایه داران (به مثابه شخص) و دولتی کردن دارائی آنها به معنی برقراری سوسیالیسم است، خطا ست.

• چنین تصوری در سنت استالینیستی که منشاء اکثر اعضای حزب سوسیالیسم دموکراتیک (پی دی اس) است، جا و مقام استواری داشته است.

• در حالیکه تیر انتقاد کمیسیون برنامه حزب سوسیالیسم دموکراتیک (پی دی اس) ضرورت سلب مالکیت را نشانه می گیرد، انتقاد مارکسیستی درست باید بر این حقیقت امر تأکید ورزد که سلب مالکیت از سرمایه داران و تمرکز وسایل تولید در دست دولت، اگرچه پایه ضروری است، ولی به هیچ وجه پایه کافی برای دولت کارگری و بویژه برای سوسیالیسم نخواهد بود.

• زیرا پیش شرط ضروری سوسیالیسم دولت کارگری است، یعنی دولتی که ببرکت انقلاب پرولتری استقرار یافته و طبقه کارگر بوسیله آن لیاقت خود را بمثابه طبقه حاکم اثبات می کند و بوسیله ارگان های خاص خود، یعنی بوسیله شوراها و حزب پیشاهنگ کارگری ـ انقلابی حاکمیت خود را مستقر می سازد.

• در رابطه با ضرورت سلب مالکیت از سرمایه داران و تمرکز دارائی سلب مالکیت شده در دست دولت، کافی است که از نوشته جیمز کولونی ـ انقلابی ایرلندی ـ نقل قول کنیم که در سال 1910 منتشر شده است:

«چگونه می تواند کسی و یا طبقه ای آزاد باشد، اگر وسایل لازم برای تأمین معاش آن در چنگ کسی و یا طبقه ای دیگر باشد!»

پایان