شبگرد کوچک و برهجینا روک پاکو
برگردان میم حجری
برگردان میم حجری
پیشکش به هستی آقا مجیدی
شاعر و قصه گوی ده ساله هیولا
شاعر و قصه گوی ده ساله هیولا
• روز خوب و مهرباری به پایان می رسید.
• نوازنده دلنشین ترین آهنگ هایش را نواخته بود.
• دخترک بادکنک فروش 26 بادکنک رنگ به رنگ فوت کرده بود.
• شاعر اوراق بیشماری را از اشعار نو پر کرده بود.
• دهقان رشد شتابان گیاهان را تماشا کرده بود و زن گلفروش به همه گل هایش آب داده بود.
• اکنون غروب بود.
• شبگرد کوچک فانوسش را روشن کرد.
• مردم به یکدیگر شب به خیر گفتند و دهقان گفت که فردا می خواهد چمن ده را درو کند.
• شبگرد کوچک برای همه مردم ده خواب خوشی آرزو کرد و گفت:
• «پنجره های تان نبندید، تا باد شبانه بتواند رؤیاها را به سراغ تان بفرستد.»
• بعد به گشت شبانه آغاز کرد.
• شمع هائی را که تک و توک روشن مانده بودند، خاموش کرد، به سگ پاسبان سلام گفت و به گربه دست تکان داد.
• داشت فکر می کرد که چرا سنجاب ها دم پر پشمی دارند، که از شنیدن صدائی به هراس افتاد.
• صدای پاهای کوچک بیشماری به گوش می رسید.
• شبگرد کوچک به دور و بر خود نگاه کرد و رمه بزرگی از گوسفندان را دید.
• شبگرد کوچک به گوسفندان سلام گفت.
• گوسفندان بع بع کنان پیش آمدند و مثل دریائی سپید و مواج شبگرد کوچک را در میان گرفتند.
• و بره کوچکی ـ حتی ـ به فانوس او لیس می زد.
• شبگرد کوچک از دیدن میهمانان کوچک خوشحال شد.
• اما وقتی که رمه گوسفندان وارد چمنزار شد، شبگرد کوچک را ترس برداشت.
• شبگرد کوچک داد زد:
• «چمن را نخورید.
• دهقان می خواهد فردا دروش کند.»
• گوسفندها ـ اما ـ محلش نگذاشتند.
• آنها همه گیاهان را می کشیدند و بره کوچک گل های زرد زیبا را یکی پس از دیگری می خورد.
• شبگرد کوچک غمگین بود.
• اما کاش غمش فقط غم چمن ده بود.
• وقتی که گوسفندان سیر خوردند، به سوی استخر ده راه افتادند و تمام آب استخر را نوشیدند.
• آخرین قطرات آب استخر را نیز بره کوچک نوشید.
• شبگرد کوچک ـ غمزده ـ در حاشیه خیابان ده نشست و ساعات متمادی، سرش را در دستانش پنهان کرد.
• در گرگ و میش صبح به خود آمد و به دور و برش نگاه کرد.
• از رمه گوسفندان خبری نبود.
• چمنزار ده غرق گلها و گیاهان خوشبو بود و استخر ده از وفور آب سر ریز می کرد.
• شبگرد کوچک مات و مبهوت ماند.
• وقتی سرش را بلند کرد و به آسمان نگریست، چشمش به گله های بیشمار گوسفند افتاد، که در چمن ابرها می چریدند.
• و بره کوچکی ـ انگار ـ به او دست تکان می داد.
پایان
• نوازنده دلنشین ترین آهنگ هایش را نواخته بود.
• دخترک بادکنک فروش 26 بادکنک رنگ به رنگ فوت کرده بود.
• شاعر اوراق بیشماری را از اشعار نو پر کرده بود.
• دهقان رشد شتابان گیاهان را تماشا کرده بود و زن گلفروش به همه گل هایش آب داده بود.
• اکنون غروب بود.
• شبگرد کوچک فانوسش را روشن کرد.
• مردم به یکدیگر شب به خیر گفتند و دهقان گفت که فردا می خواهد چمن ده را درو کند.
• شبگرد کوچک برای همه مردم ده خواب خوشی آرزو کرد و گفت:
• «پنجره های تان نبندید، تا باد شبانه بتواند رؤیاها را به سراغ تان بفرستد.»
• بعد به گشت شبانه آغاز کرد.
• شمع هائی را که تک و توک روشن مانده بودند، خاموش کرد، به سگ پاسبان سلام گفت و به گربه دست تکان داد.
• داشت فکر می کرد که چرا سنجاب ها دم پر پشمی دارند، که از شنیدن صدائی به هراس افتاد.
• صدای پاهای کوچک بیشماری به گوش می رسید.
• شبگرد کوچک به دور و بر خود نگاه کرد و رمه بزرگی از گوسفندان را دید.
• شبگرد کوچک به گوسفندان سلام گفت.
• گوسفندان بع بع کنان پیش آمدند و مثل دریائی سپید و مواج شبگرد کوچک را در میان گرفتند.
• و بره کوچکی ـ حتی ـ به فانوس او لیس می زد.
• شبگرد کوچک از دیدن میهمانان کوچک خوشحال شد.
• اما وقتی که رمه گوسفندان وارد چمنزار شد، شبگرد کوچک را ترس برداشت.
• شبگرد کوچک داد زد:
• «چمن را نخورید.
• دهقان می خواهد فردا دروش کند.»
• گوسفندها ـ اما ـ محلش نگذاشتند.
• آنها همه گیاهان را می کشیدند و بره کوچک گل های زرد زیبا را یکی پس از دیگری می خورد.
• شبگرد کوچک غمگین بود.
• اما کاش غمش فقط غم چمن ده بود.
• وقتی که گوسفندان سیر خوردند، به سوی استخر ده راه افتادند و تمام آب استخر را نوشیدند.
• آخرین قطرات آب استخر را نیز بره کوچک نوشید.
• شبگرد کوچک ـ غمزده ـ در حاشیه خیابان ده نشست و ساعات متمادی، سرش را در دستانش پنهان کرد.
• در گرگ و میش صبح به خود آمد و به دور و برش نگاه کرد.
• از رمه گوسفندان خبری نبود.
• چمنزار ده غرق گلها و گیاهان خوشبو بود و استخر ده از وفور آب سر ریز می کرد.
• شبگرد کوچک مات و مبهوت ماند.
• وقتی سرش را بلند کرد و به آسمان نگریست، چشمش به گله های بیشمار گوسفند افتاد، که در چمن ابرها می چریدند.
• و بره کوچکی ـ انگار ـ به او دست تکان می داد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر